Na 40 dagen door Duitsland te zijn getrokken past wel een terugblik, een evaluatie. Duitsland is in een woord geweldig. De kwaliteit van het leven vind ik veel hoger dan in Nederland. Dat uit zich in allerlei dingen. De hotels/pensions zijn uitstekend, goede bedden, de bediening is voorkomend en vriendelijk. Het eten is goed (een beetje overdadig) en goedkoop. De mensen zijn ontzettend vriendelijk en behulpzaam. Ze hebben tijd voor jou en voor elkaar.

Eigenlijk is het opvallend en merkwaardig dat Duitsland zoveel jaren een negatieve klank had in Nederland: daar ga je niet heen met vakantie. Frankrijk moet het zijn. Maar volgens mij heeft Frankrijk het behoorlijk laten liggen qua hotels (doorgezakte bedden, ouderwets), prijs, vriendelijkheid en soms zelfs met eten. Daarnaast: ik wist het niet, maar de natuur in Duitsland is geweldig. Ik heb ongelooflijk genoten van de Eifel en de Rijngebieden. De E8 lopen en de Rheinhöhenweg: dan ervaar je dat fantastische gevoel dat ik heb ervaren op mijn tocht. Blij zijn dat je de R weer ziet!

Ik ben veel Duitsers tegengekomen die ook precies weten waarom het gaat: der Weg ist das Ziel, zeggen ze vaak. Ze kennen het boek van Hape Kerkeling: Ich bin dann mal weg. Dat beschrijft zijn voettocht naar Santiago de Compostella. Hij komt vaak op tv. Maar ze begrijpen ook de drijfveren, en dat had ik van de gemiddelde Duitser niet verwacht. Wel dus! Dit is wat me is opgevallen deze laatste weken; het is als een warm bad. Soms zijn er wel negatieve ervaringen, maar die vallen volledig in het niet. Maar: nu gaat het Oostenrijk in: iets conservatiever maar ook Schönheit und Sauberkeit und natürlich Dirndl Maedchen.

Vandaag zal mijn dochter Stijn komen, direct vanuit de nachtdienst uit het ziekenhuis in Groningen. Harrie, mijn zwager, zal haar vanmorgen oppikken en in een keer naar de Bodensee rijden, ik schat een kleine 1000 km. De komende 6 dagen lopen we dan samen de bergen in. Leuk natuurlijk om weer een stuk samen op te lopen.