Ik loop door Schwaben, het gebied onder Stuttgart ten oosten van het Schwarzwald. Veel bos, mooie beekdalen, de dorpjes reigen zich als kralen daarin. Ik volg het Würmtal. De beek is aanvankelijk nog klein, maar ontwikkelt zich tot een riviertje dat uiteindelijk in de Neckar uitmondt. Die Neckar is ook bijzonder; ik was hem zes dagen geleden al tegengekomen als grote rivier, in Heidelberg, met kilometerslange prachtige ligweiden ernaast. Heidelbergers vermaken zich daar met joggen, picnicken, barbecuen, gewoon liggen en kijken naar de sportroeiers op het water. Hier in Tübingen is de Neckar nog veel kleiner, studenten zitten op de kademuren te genieten in de zon, tussen de buien door. Op het water gondels met toeristen, een beetje zoals in Cambridge.

Als je de Neckar stroomopwaarts zou volgen kom je dicht bij de Bodensee uit. Niet zover daarvandaan ontspringt ook de Donau. Het opvallende is dat de Neckar via de Rijn in de Noordzee stroomt, en de Donau helemaal de andere kant op in de Zwarte Zee. De Schwabische Alb vormt hierbij de Europese waterscheiding. Als je als regendruppel net een centimeter noordelijker valt ga je naar de Noordzee, anders zul je het moeten doen met de Russen aan de Zwarte Zee. Ik vind dat toch altijd een heel bijzonder fenomeen.

Het weer is ondertussen wisselend, regen, soms ook droog en zelfs een beetje zon. Maar het is allemaal erg nat; je kunt niet ergens liggen, een droge bank is niet te vinden. Dus koffie drinken of schuilen in een gasthaus, waar het Schwabische dialect moeilijk te verstaan is. Gisteravond een mooie discussie in een Gasthaus, waar de waardin een nieuwe tv had gekocht voor de Weltmeisterschaften. Het ding stond pontificaal op tafel en omdat hij groter was dan de voorgaande paste hij net niet meer op de gewone plek. De zwager was met een duimstok tijden in de weer om dit probleem op te lossen; het hele cafe bemoeide zich ermee en ik mocht ook meedoen. Uiteindelijk zei een dame die zich tot dan toe alleen met haar bier had bezig gehouden, dat het ding in een totaal andere hoek moest. Aldus werd democratisch besloten en kon de maaltijd en het drinken worden voortgezet. Dit zijn toch de echt belangrijke dingen van het leven.