Vandaag loop ik door het sprookjesbos (Maerchenwald) van Grimm. Alle sprookjes zijn daar: Froschkönig, Dornröschen, Haensel und Gretel, Tischlein Deckdich, Daumelin, De beelden zijn op ware grootte (wat dat dan ook is) en leuk. Eindelijk kom ik ook veel wandelaars tegen die de Hemelvaartsdagen gebruiken om dezelfde wandeling te maken. Toeristen doen na wat de beelden doen, en dat is nog geiniger. Aan een dame vraag ik of ze nog even grootmoeder wil nadoen. Ik maak een foto. Ik loop op de Rheinburgenweg. De bewegwijzering is zo merkwaardig dat je soms met mensen oploopt en dat je ze daarna weer tegenkomt, terwijl je toch hetzelfde doel had. Er wordt veel geklaagd over dit fenomeen. Mensen van de Eifelverein die ik eerder ontmoette en die bezig waren met de bewegwijzering van de E8 hadden al gezegd dat de Rheinburgenweg slecht gemarkeerd was maar toen leek dat nog een beetje concurrentie tussen beide wandelwegen. Het weer werkt nog steeds niet mee. Al dagen is het grijs en grauw en het regent regelmatig. Elke dag hoor je dat het beter zal worden, maar de realiteit is anders. De laatste 10 dagen heb ik geen straaltje zon gezien en dat is wel erg somber. Vandaag is er ook een vrouw met een hond die ik continu tegenkom. Ze loopt gedurende een week dit pad, en haar man komt haar tegemoet lopen. 's Avonds in een Gasthaus in het bos eten we samen. Het gasthaus zit vol met campinggasten die het natte gras ontvluchten en binnen pret maken. Veel Hefeweizen en rode wijn. De volgende dag als ik weer door een uiterst nat bos loop, kom ik de hond opeens weer tegen. Hij springt enthousiast met z'n natte en modderige poten tegen me op omdat hij je herkent. Zo rijgen de dagen zich aaneen, vanmiddag zag ik een halve zonnestraal, maar ik durf nergens op te hopen.