Lara is de 14-jarige dochter van mijn nieuwe pensionhoudster in Heeze. Zij heeft een wachtwoord geinstalleerd waarvan ook haar moeder niet kan bevroeden wat het is. Zo is het bijwerken van de reisblog even niet mogelijk, maar na drie computers verder, moeder en vader die de draadloze verbinding tenslotte weer aan de praat krijgen, geeft het internet tenslotte weer toegang tot de rest van de wereld.

Vanmorgen mijn tweede stempel 'gescoord' in mijn pelgrimspas. Dat vraagt enige toelichting. Als wandelaar naar Rome ben je een officiele pelgrim en met de bijbehorende pelgrimspas wordt het leven zelfs iets aangenamer. Want daarop staat het volgende: 'The Board certifies that the person identified in this document is a member of our Association and is undertaking a traditional pelgrimage to Rome. We kindly ask the reader to render this person such assistance as the circumstances require'. En niet alleen kun je dus overal om hulp terecht (als de lezer zich inderdaad betrokken voelt), maar met deze pas kun je ook overnachten in kloosters. En met de stempels laat je zien dat de pelgrimage ook daadwerkelijk plaatsvindt.

De eerste stempel kreeg ik in de Petruskerk in Leiden; dat was eigenlijk wel logisch want we hadden met ons koor net de Mis in C van Mozart gezongen. Vanmorgen dus de tweede. Ik passeerde de RK-kerk van Nuenen en hoorde vanuit de kerk prachtige koormuziek komen, een stuk uit de Mattheus Passion. Het mooi klinkende vrouwenkoor had zich in de sacristie verschanst en nadat het even stil was geworden, kon ik mijn gezicht laten zien. De vrouwen vonden de binnenkomst van een Romeganger die om een stempel vraagt een niet alledaagse en aangename onderbreking, boden koffie aan en vertelden dat de dirigent vorig jaar naarSantiago de C. was gelopen.Een van de vrouwen zei dat ze allemaal achter de paus stonden en of ik dit aan de paus wilde overbrengen. Er viel een diepe stilte, maarde dirigent loste dat goed opdoorte zeggen dat hij daar wat genuanceerder over dacht. Ik werd gered door een dame die me naar de pastorie bracht, waar de pastor in conclaaf was met enkele parochianen. De pastor ging zelf overigens ook naar Rome, in de zomer, maar wel op de fiets. De stempel had hij weer gevonden, ze worden niet zo vaak uitgedeeld, maar hij deed het met plezier. Een prachtige gerestaureerde pastorie; fraai gezandstraald glas in de hal en een sober maar prachtig bewekt plafond. Van geklopt zinkplaat, zei een zichtbaar trotse pastor.

Het einde van de 5e dag was zeer aangenaam in Pension Het Eigen in Breugel. Schitterend gelegen, een gastvrij onthaal door de baas, oud slager, een rondleiding door de oude slagerij, een mooi huisje en bloesemende fruitbomen op de bleek (naderhand ontsierd door mijn gewassen shirtjes). Bier in de koelkast, en genieten van de zon op het terras. 's Avonds metmede-gast Jaap geborreld en de volgende dagom 8 uur nog eens het leven doorgenomen met de vrouw des huizes.